Asociaal

Over 2 weken stop ik met sociaal zijn. Of in ieder geval met virtueel sociaal doen. In real life gaan mijn contacten hopelijk gewoon door. Misschien verdriedubbelt dat zich wel. Al is dat natuurlijk een gokje, want ik kan niet in de toekomst kijken en ken geen andere gestoorde die wel eens 3 maanden off is geweest. Trouwens, helemaal analoog ga ik niet. Omdat ik mijn frustratie, bijzondere anekdotes en ideeën nu niet meer tegen Jan en alleman op Twitter en Facebook kwijt kan, ga ik een poging doen tot bloggen. Dit wordt nog wel even een strijd want mijn laptop en smartphone zijn verbannen, dus mijn blogs zal ik in eerste instantie schrijven met pen op papier; tot er ergens een computer vrij is. -hoezo vroeger was alles beter?-

Op dit moment ben ik bang dat ik die 3 maanden nooit ga overbruggen. Facebook is echt een verslaving van mij, waar ik mezelf ben en heerlijk contacten onderhoud met enorm veel verschillende mensen. Op de een of andere manier voelt het slecht om deze mensen los te laten, niet meer te zien wie jarig is of de status van iemand die een tentamen heeft gehaald te liken. Doe je nog wel mee als je geen Facebook hebt? Ga ik in een huge sociaal isolement raken; met een minderwaardigheidscomplex van hier tot Tokio..?